در چند سال اخیر، بانک های کشور حرکت خود را به سمت ارایه خدمات الکترونیکی یا به عبارت کلی تر بانکداری الکترونیکی آغاز نموده اند. یکی از بارزترین نمودهای این حرکت، ارایه ی حدود 14 میلیون کارت بانکی توسط شبکه بانکی کشور است. کارت بانکی علاوه بر این که می تواند وسیله مطمئن و راحتی برای حمل پول و دسترسی آسان به پول نقد در موقع نیاز باشد. (از طریق ATM یا پایانه ی نصف شده در شعبه بانک)، می تواند به عنوان ابزار پرداخت الکترونیکی در نقطه فروش (POS) نیز مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به این که تعداد و سرانه تراکنش های صورت گرفته بر روی دستگاه های POS فروشگاه ها بسیار کم است، بررسی عوامل تاثیرگذار بر استفاده از کارت در پایانه فروش (POS) از منظر مصرف کنندگان (طرف تقاضا) بسیار ضروری به نظر می رسد. در این مقاله بر اساس داده های پیمایشی جمع آوری شده از طریق پرسش نامه در میان مراجعه کنندگان بانک ها، با استفاده از یک مدل انتخاب لاجیت، بعضی از این عوامل شناسایی گردیده است. بر اساس نتایج به دست آمده، احتمال استفاده از POS در میان افراد جوان تر و دارای تحصیلات و درآمد بالاتر، بیشتر است. همچنین این احتمال برای مبالغ خرد بالاتر است. منطقه خرید، امنیت حمل کارت،کیفیت دستگاه، سهولت کار با دستگاه و سرویس دهی دستگاه ها از دیگر عوامل تاثیرگذار بر احتمال استفاده از کارت برای پرداخت در نقطه فروش (POS) است. همچنین بر اساس داده های جمع آوری شده، حدود 70 درصد افراد تاثیر تبلیغات و اطلاع رسانی را در جذب تمایل افراد به استفاده از دستگاه های POS «زیاد» می دانند. بر اساس این آمار، فروشگاه های زنجیره ای، سوپر مارکت ها، پاساژها، مراکز یا مجتمع های فروش و پمپ بنزین ها به ترتیب از بیشترین ممیزان ارجحیت مشتریان برای نصب دستگاه های POS برخوردار هستند.